سوئیچ شبکه
سوئیچ شبکه (Network Switch) دستگاهی است که در شبکههای کامپیوتری برای اتصال چندین دستگاه به یکدیگر استفاده میشود. به طور ساده، سوئیچها ترافیک شبکه را بین دستگاههای متصل به خود هدایت میکنند. برخلاف هابها، سوئیچها آدرسهای MAC دستگاهها را یاد میگیرند و ترافیک را تنها به دستگاه مقصد ارسال میکنند، در حالی که هابها ترافیک را به تمام پورتهای خود ارسال میکنند. این امر باعث افزایش سرعت، کارایی و امنیت شبکه میشود.
عملکرد اصلی:
- هدایت ترافیک: سوئیچها دادهها را بین دستگاههای مختلف شبکه بر اساس آدرسهای MAC هدایت میکنند.
- ایجاد ارتباط: اتصال دستگاههای مختلف مانند کامپیوترها، پرینترها، سرورها و … به هم.
- افزایش سرعت: با ارسال دادهها تنها به دستگاه مقصد، سرعت انتقال دادهها را افزایش میدهند.
- کاهش ترافیک: با جلوگیری از ارسال دادهها به تمام پورتها، ترافیک شبکه را کاهش میدهند.
- بهبود امنیت: با کنترل دسترسی به شبکه، امنیت شبکه را بهبود میبخشند.
انواع سوئیچهای شبکه:
- سوئیچهای لایه 2 (L2): این سوئیچها بر اساس آدرسهای MAC عمل میکنند.
- سوئیچهای لایه 3 (L3): این سوئیچها علاوه بر آدرسهای MAC، از آدرسهای IP نیز استفاده میکنند و میتوانند روتینگ ( مسیریابی ) بین شبکههای مختلف را انجام دهند. این نوع سوئیچها در واقع ترکیبی از سوئیچ و روتر هستند.
- سوئیچهای مدیریت شونده (Managed Switches): این سوئیچها امکان پیکربندی و نظارت از راه دور را ارائه میدهند.
- سوئیچهای غیر قابل مدیریت (Unmanaged Switches): این سوئیچها قابلیت پیکربندی خاصی ندارند و به صورت Plug and Play کار میکنند.
ویژگیهای مهم:
- سرعت انتقال داده: سرعت انتقال داده معمولاً بر حسب گیگابیت بر ثانیه (Gbps) یا ترابیت بر ثانیه (Tbps) بیان میشود.
- تعداد پورتها: تعداد پورتهای موجود در سوئیچ نشان دهنده تعداد دستگاههایی است که میتوان به آن متصل کرد.
- استانداردها: سوئیچها با استانداردهای مختلفی مانند IEEE 802.3 (Ethernet) سازگار هستند.
- QoS (کیفیت سرویس): قابلیت اولویت بندی ترافیک شبکه برای برنامههای مختلف.
- امنیت: ویژگیهای امنیتی مانند VLAN (شبکه مجازی محلی) و Access Control Lists (ACL)